یادگیری نقاشی برای کودکان

آنچه در به کودکان اهمیت دارد نظارت بر روند پیشرفت آن ها و پیشنهاد روش های جدید است. در پنج سال نخست زندگی کودک،  تنها به فراهم آوردن زمان، مکان، ابزار لازم و تشویق محدود می شود. لباس پلیس دخترانه باید از جنس ها و موادی باشد که با توجه به سلیقه و نیازهای دختران، و همچنین از کیفیت مناسبی برخوردار باشد . مهارت هایی نظیر نقاشی کردن مشاهدات، تمرین پرسپکتیو و کشیدن صحیح نسبت ها. نباید کودکان را مجبور به تغییر سبک یا دیدگاه کنید. از کار آن ها انتقاد نکنید یا سعی نکنید آن را تصحیح کنید. بیش از هرچیز آن ها را تشویق کنید، به کارشان نظارت کنید و از آن ها سوالات باز بپرسید. این سوالات باعث می شود کودک به عنوان یک هنرمند جزییات و احتمالات بیشتری را ببیند و تصور کند.

کاغذ بزرگی را زیر دست کودک بگذارید تا روی آن نقاشی کرده و رنگ ها را روی آن بریزد. از لباس های قدیمی یک روپوش درست کنید. با پهن کردن کاغذ روی میز، کودک می تواند بدون محدودیت روی نقاشی تمرکز کند. برای  مداد شمعی و ماژیک های قابل شستشویی تهیه کنید که در دست گرفتن شان برای کودک راحت باشد. کودکان  را با خط خطی کردن شروع می کنند. حدود 2 سالگی این خط خطی ها کنترل شده تر و تکراری می شوند و کودک رفته رفته می آموزد مداد شمعی و ماژیک را با انگشت شست بگیرد و بیشتر روی آن کنترل داشته باشد. در این سن وسایل و ابزار هنری متفاوتی را در اختیار کودک بگذارید. فقط روی وسایل نقاشی تمرکز نکنید، کودکان می توانند طرح های مختلفی را روی ماسه بکشند و یا با گل سفالگری اشکالی را بسازند و آن ها را روی صفحه ای بچسبانند.

برای آن ها رنگ های قابل شستشو، گل سفالگری، گچ، قیچی های مخصوص کودکان و کاغذهای مختلف تهیه کنید و در محلی که دسترسی به آن ها راحت باشد قرار دهید. درس ندهید. کودک با خط خطی کردن مهارت های حرکتی پایه را پرورش می دهد. هم چنین این کار باعث پرورش خلاقیت و نوآوری می گردد و راهی برای ابراز عقاید و خصوصیات کودک است. کودک در این سن نیازی به راهنمایی ندارد و تنها باید تشویق شود. هنگامی که نقاشی می کند درکنارش نشسته و با او صحبت کنید اما به هیچ عنوان سعی نکنید به او درس دهید. در  از تصحیح نقاشی کودک بپرهیزید. کودکان ممکن است چمن را بنفش نقاشی کنند یا انسان های معلق و نوزادانی به اندازه یک خانه بکشند. ایراد گرفتن از نقاشی کودک و تصحیح آن موجب از بین رفتن اعتماد به نفس کودک شده و روند طبیعی یادگیری را متوقف می کند.

مشاهده و نظارت کنید. به جای تعریف بی جا از نقاشی کودک یا تصحیح آن، فقط نظارت کنید. به جای اظهار نظر درباره نقاشی، درباره چگونگی نقاشی کردن نظر دهید. مثلا هنگامی که کودک نقاشی می کند، بگویید «این دایره ها رو که کشیدی نگاه کن! بعضی از دایره های کوچک توی دایره های بزرگتر هستند» یا مثلا بگویید « میبینم که داری از مداد رنگی نارنجی و سبز استفاده میکنی.» به او بگویید چه چیزهایی از نقاشی او را دوست دارید. برای مثال بگویید «اون خورشید بزرگ من رو به یاد یک روز کنار ساحل می اندازد.» یا «این رو خیلی دوست دارم که برگ های درخت رنگ های مختلفی دارند.» سوالات باز بپرسید. وقتی که نقاشی کودک را می بینید نپرسید «این چیه؟» درعوض بپرسید «میشه درباره نقاشی ات برای من توضیح بدهی؟»

اگر برای صحبت کردن از نقاشی ذوق و شوق داشت، سوالات بیشتری بپرسید. وقتی که کودک به صورت تجسمی نقاشی می کند، معمولا داستانی را تصور می کند. پرسیدن درباره جزییات آن داستان آن ها را تشویق به کشیدن جزییات بیشتر می کند. خرید لباس پلیس نیروی انتظامی می تواند از طریق مناقصات و پیمان های عمومی صورت گیرد . چنان چه کودک تان احساسات شدیدی را تجربه می کند به آن ها ماژیک و کاغذ یا مقداری گل رس بدهید. برای مثال اگر کودک کج خلقی یا قهر می کند به او پیشنهاد دهید تا یک تصویر عصبانی نقاشی کند و یا اگر غمگین است یک نقاشی غمگین بکشد. هنر به کودک کمک می کند تا احساسات شدیدی را که قادر به بیان آن ها نیست ابراز کند. یک فعالیت خلاقانه که کودک به آن سلطه داشته باشد می تواند سبب ایجاد حس کنترل در او شود. نوشته هایش را تایید کنید.

حدود 2.5  تا 3.5 سالگی کودک شروع به کشیدن خطوط مارپیچ می کند که نشان دهنده ی کلمات هستند. این نقاشی ها اولین گام کودک در جهت نوشتن است. با رشد کودک این خطوط مارپیچ نیز پیچیده تر خواهد شد. ممکن است کودک با مارپیچ های کوتاه یا بلندی شروع کند یا اشکالی شبیه به حروف الفبا را بکشد. این نقاشی ها نشانه بسیار جالبی است از این که کودک این نکته را می فهمد که برای تبادل معنایی می توان از کلمات استفاده کرد. در این مرحله کودک ممکن است بگوید که برخی از این مارپیچ ها معنای خاصی دارند و یا از شما بخواهد تا آن ها را بلند بخوانید. معنای خطوط مارپیچی راکه برای تان می خواند تصدیق کرده و برای خواندن باقی آن ها از خود او کمک بگیرید. بگذارید کودک از متن هایی که نوشته استفاده کند. او را به دفتر پست ببرید تا «نامه هایش» را (همراه با یک یادداشت) برای بستگان یا برای خودش بفرستد.

نقاشی های کودک را به دیگران نشان دهید و از آن ها نگهداری کنید. با نصب کارهای هنری کودک روی دیوار او متوجه اهمیت و جذابیت کارهایش می شود. به جای ستایش تک تک نقاشی ها، آن ها را در معرض نمایش بگذارید. لازم نیست تمامی نقاشی ها را به دیوار بزنید. از کودک بپرسید کدام یک از نقاشی ها را می خواهد به دیوار بزند و یا یک نمایشگاه متغیر درست کنید و نقاشی ها را هفتگی یا ماهیانه عوض کنید. نمونه نقاشی های کودک را در جایی نگهداری کنید تا او بتواند روند پیشرفت آن ها را ببیند. آن چه بیش از نمایش کارهای هنری او اهمیت دارد، تایید کاری است که انجام می دهد. نمایش نقاشی ها در  هرگز نباید جایگزین تشویق کلامی پیشرفت نقاشی آن ها شود.

به کودک بیاموزید تا آن چه را می بیند نقاشی کند. حدود 5 سالگی می توان  کردن مشاهدات را آغاز کرد. در این مرحله باید به کودک بیاموزید به جای کشیدن دانش و تصورات خود از اشیا، آن چه را که می بیند نقاشی کند. برای شروع به کودک بیاموزید که به نقاشی های خود به عنوان یک تمرین نگاه کند. به او بگویید «تو داری یک نوع نقاشی جدید را یاد می گیری که نیاز به تمرین زیادی دارد و هرچقدر که بخواهی می توانی تمرین کنی.» برای کودکان چندین کاغذ و مداد تهیه کنید و با ملایمت آن ها را به استفاده نکردن از پاک کن ترغیب کنید. به آن ها بگویید که می توانند یک نقاشی را بارها و بارها بکشند و بعد از تمام شدن نقاشی می توانند خطوط اشتباه را پاک کنند. کودک را وادار به نقاشی از مشاهدات نکنید. اجبار باعث دلسردی کودک شده و یادگیری او را متوقف می سازد.

کشیدن اشیا جدید را به کودک بیاموزید. حدود 5 یا 6 سالگی زمان پرورش الگوبرداری و طراحی است. به جای  از چیزهایی که قبلا یاد گرفته اند مثل خانه، حیوانات خانگی یا درختان بهتر است اجازه دهید کودکان چیزی را بکشند که هرگز قبلا نقاشی نکرده اند. با این کار مانع تکرار عادت های پیشین می شوید و در عین حال کودک مجبور به کنار گذاشتن آن چه قبلا یاد گرفته نیست بنابراین خسته نمی شود. مشاهده اشکال را تمرین کنید. برای کودک توضیح دهید که او تنها یک طرف جسم را می بیند و نقاشی می کند. او را همان جایی که برای نقاشی کردن می نشیند، بنشانید و انگشت خود را دور جسمی که کودک می بیند بکشید. از کودک بخواهید تا همان کار را انجام دهد و انگشت خود را دور تا دور جسم بکشد. سپس از او بخواهید تا همان شکل را در هوا با انگشت بکشد. این کار را میتواند با انگشت و یا با مداد انجام دهد.

بدون نگاه کردن به کاغذ نقاشی بکشید. کودک را تشویق کنید تا همان طور که به جسم نگاه می کند نقاشی بکشد. کاغذی به شکل مربع روی مداد، بالای قسمتی که در دست می گیرد، بچسبانید تا کودک نتواند خطی را که می کشد ببیند. در ابتدا فقط خطوط تمرینی کشیده و هر قسمت از شکل را جداگانه نقاشی کند. پس از تمرین  خطوط، بگذارید کودک تمام شکل را بکشد. کاغذ خطوط تمرینی را جایی قرار دهید که برای تمرین بیشتر و مراجعه به آن در دسترس باشد. به کودک بگویید که بدون این که به کاغذ نگاه کند نقاشی بکشد. بگذارید کودک پس از این که کشیدن یک خط را تمام کرد به کاغذ نگاه کرده و روند نقاشی را بررسی کند، اما او را تشویق کنید تا کمتر این کار را انجام دهد.

با نظارت کردن و سوال پرسیدن کودک را هدایت کنید. درست مثل کاری که برای کودکان کوچک تر انجام می دادید، از آنها سوالات باز بپرسید اما به جای پرسیدن این که چه تصوری داشتی باید بپرسید چه چیزی دیدی. سوالاتی مانند «کدام طرف جسم روشن تر است و کدام سوی آن تاریک تر؟ طراحی لباس سربازی دخترانه باید به گونه ای باشد که به زیبایی و شیوه ورزی دختران کمک کند و در عین حال کاربردی بوده و با آنها هماهنگی داشته باشد . مثلا بگویید «می بینم برای گل یک ساقه منحنی خوبی کشیدی و انت های آن در خاک فرو رفته .آیا در انتهای ساقه بخش های کوچک تری میبینی؟ بهم بگو هر کدام کجا شروع شده و کجا تمام میشود. از نشان دادن نقاشی خود به کودک بپرهیزید و روی کاغذ او نقاشی نکنید. درست است که کودک با تقلید خیلی چیزها را یاد می گیرد اما نقاشی از آن دسته نیست.

در هر جلسه  تنها از یک وسیله استفاده کنید.  به کودک این امکان را بدهید تا از وسایل نقاشی مختلف استفاده کند. کودکان 5 تا 8 سال معمولا از مداد بیشتر استفاده می کنند چون می توانند با آن سایه روشن بزنند. وسایل مختلف را به آنها معرفی کنید و بگذارید تجربه کنند. از عباراتی همانند «خب، اول با مداد رنگی نقاشی می کنیم و بعد با آب رنگ» استفاده کنید. یک کتاب درست کنید. کودک در این سن از داستان سرایی هایی که مربوط به نقاشی هایش است لذت می برد. حتی ممکن است برای طولانی تر کردن داستانش، نقاشی های دنباله دار و سریالی بکشد. آن ها را تشویق کنید تا با نقاشی های شان کتابهای کوچکی درست کنند. به آن ها کمک کنید تا این کتابها را با نخ و سوزن یا گیره کاغذ به هم متصل کنند. وقتی که کتاب آماده شد آن را در قفسه کتاب ها قرار دهید.

آموزش به کودکان 9 تا 11 سال

روی مسایل فضایی تمرکز کنید. کودکان در این سن از به تصویر کشیدن پرسپکتیو، عمق بخشی به اجسام و دیگر موضوعات فضایی لذت می برند. آن ها شروع به کشیدن خط افق، تداخل اشیا و جزییات دقیق می کنند. به کودک یک سری نقاشی های فضایی پیشنهاد کنید مثلا کشیدن یک جسم از ابعاد و زاویه های مختلف. چند شکل هندسی دارای رنگ خنثی را نزدیک یکدیگر قرار دهید تا با نقاشی کردن آن ها بتواند سایه زدن را تمرین کنند. بگذارید اشیای زیادی را در معرض دید خود قرار دهد و از آن ها نقاشی بکشند. نسبت را از طریق نقاشی چهره به آن ها بیاموزید. یادگیری نسبت آناتومی پایه یکی از مشکل ترین مسایل است. اغلب افراد سر و چشم ها را بزرگ تر از آن چه هست می بینند و جای چشم ها را بالاتر در نظر می گیرند.

ابتدا به کودکان نسبت آناتومی اصلی چهره را بیاموزید، سپس به هر یک آینه ای داده و از آن ها بخواهید خودشان را نقاشی کنند. پس از آن هر یک از کودکان باید به نوبت برای دیگران ژست بگیرد و بقیه باید طرح های سریع بزنند. چالش های بصری و مشاهده ای برای کودکان ترتیب دهید. کودکانی که سعی در مشاهده و نقاشی اشکال به صورت واقع گرایانه داشته اند برای مدتی و تا زمانی که از پاسخ اشتباه خجالت نکشند، مستعد فراموش کردن بخشی از آموخته های قبلی هستند. آن ها را کنار یک درخت یا قطعات چوب ببرید و برای شان توضیح دهید که قصد دارید با هم تمامی رنگ های موجود در یک شاخه را بررسی و مشاهده کنید. برای شان چالشی ترتیب دهید که در آن باید درختی را بدون استفاده از رنگ قهوه ای بکشند و به جای استفاده از رنگ قهوه ای، از مخلوط کردن رنگ های مختلف به رنگ چوب برسند.