فرزند بلاگرها، کودکان کار جدید

اشتراک گذاری بخشی از زندگی معمولی و یا صحبت های کودکانه فرزند توسط والدین بالاخص مادران، چندی است که رواج زیادی یافته است و در این بین هرچه کودک در ادای کلمات ناشی تر، بامزه تر؛ اشتراکی که بسیاری از والدین با ارتزاق و کسب درآمد از این راه هنوز نمی دانند بدلیل تاراج کودکی فرزندشان متهم به «کودک آزاری» هستند.

به گزارش یوویک، به اعتقاد کارشناسان، تولید محتوا توسط کودکان و نوجوانان در شبکه های مجازی اگر بدون نظارت والدین انجام شود، می تواند مخاطره آمیز باشد و آن ها را در معرض هر گونه نظر و پیامی قرار دهد اما اگر هم از سوی خانواده ها انجام شود یکی از مصادیق «کودک آزاری» است و نقض حقوق کودکان محسوب شده و هر فرد زیر 18 سالی بعد از رسیدن به سن قانونی، می تواند به روندی که والدینش در کودکی داشته «اعتراض» کند. این در حالیست که سیدعلی کاظمی دبیر مرجع ملی حقوق کودک پیش از این از فعال شدن کمیته ای برای مبارزه با «والدین سوءاستفاده گر» به یوویک خبر داده و گفته بود: در جلسات این کمیته موضوع بهره کشی از کودکان در فضای مجازی و خطراتی که در فضای مجازی می تواند گریبان گیر کودکان شود مورد بررسی قرار گرفته و همچنین پیش نویسی به عنوان اصلاحیه و الحاقیه به قانون حمایت از کودکان در حال تدوین است.

کودک بلاگری یا دوره کودکی سمی

محمدعلی الستی، استاد دانشگاه و جامعه شناس در گفت وگو با یوویک درباره پدیده کودک بلاگر گفت: انسان دوست دارد مورد توجه قرارگیرد، همین توجه کودکان را به سمت اینفلوینسر شدن یا همان عنصر معروف بودن و بلاگر شدن سوق می دهد. در گذشته شخصیت های برجسته مانند دانشمندان الگوهای زندگی افراد بودند و امروزه به جای شخصیت های برجسته، چهره های مشهور یا همان سلبریتی ها نقش مهمی را در زندگی و الگوبرداری افراد ایجاد می کنند. حال نباید فراموش کرد سلبریتی ها محصول و معلول رسانه ها و فضای مجازی در دنیای کنونی هستند که بعضا می توانند محرکی برای ایجاد جریانی خاص شوند که به تازگی اشتراک گذاری زندگی خصوصی شان در شبکه های اجتماعی ترفند برای جذب مخاطب و الگوبرداری از سوی خانواده ها شده است.

الستی عنوان کرد: کودکان بلاگر یک «اینستاگرام مام» دارند که این مادران فرزندان خود را به کودکان کار جدید تبدیل کرده اند چرا که استثمار اقتصادی می شوند. در واقع بدلیل آنکه جسم، روح، معنویات و اخلاقیات این کودکان تحت تاثیر قرار می گیرد می توان گفت کار زیان بار انجام می دهند  که در نهایت سبب می شود آموزش و پرورش آنها با وقفه مواجه شود.

این استاد دانشگاه دوره کودک بلاگری را دوره کودکی سمی دانست که در نتیجه وسوسه پدر و مادرها برای معروف شدن بچه ها و داشتن درآمد ایجاد می شود.

وی خطاب به این پدر و مادرها گفت: پدر و مادرها نباید خوشحال باشند چون تجربه زندگی معمولی را از کودکان خود گرفته و از آنها شخصیتی کاذب و نمایشگر می سازند.

الستی با تاکید بر اینکه این خانواده ها هستند که کودکان را به سوی بلاگری و کار ترغیب می کنند برای جلوگیری از ازدیاد پدیده کودک بلاگری خواستار کنترل چنین والدین و اینستا مام ها شد.

کودک بلاگر پدیده نوظهور در جامعه

عزیزالله تاجیک اسماعیلی عضو هییت علمی دانشگاه خوارزمی نیز در گفت وگو با یوویک، درباره پدیده نوظهور کودک بلاگر توضیحاتی ارایه و در این باره که آیا بلاگر بودن فی نفسه خوب است یا بد؟ گفت: خود ماهیت کلمه جنبه مضر بودن ندارد چون بچه یادمی گیرد با دیگران در ارتباط باشد، افکار جدید را ارایه کند اما اینکه این واژه تبدیل شود به ابزاری که کودک تمایلات هیجانی خود را در اختیار خانواده و جامعه قرار دهد، مشکل ساز است.

وی کودک بلاگری را همچون تیغی دو لبه دانست و گفت: امکانات رفاهی روزبه روز در حال پیچیده شدن است و انسان ها نیاز دارند اطلاعات و کنجکاویشان را نسبت به پیرامون خود افزایش دهند به همین دلیل فضای مجازی هم به عنوان یک فرصت و هم یک تهدید، پیش روی خانواده های ایرانی است.

وی ادامه داد: «فرصت» در فضای مجازی باعث رشد فکری، هوش ذهنی و هویتی  کودک می شود و قطعا بچه ای که در سنین پایین تر در محیط متنوع تر رشد می کند ادراک بیشتری از اطراف خود خواهد داشت.

این عضو هییت علمی ادامه داد: آسیب یا «تهدید» در این فضا، نظام ارزش های فکری خانواده را تعیین می کند. کودک می تواند از امکانات معمولی فضای مجازی استفاده کند اما این خانواده است که تعیین می کنند به کدام سمت و سو سوق یابد.

وی ادامه داد: نمی توان هر پدیده نوظهوری را به عنوان یک تهدید دانست زیرا اینگونه تفکرات، بسته بودن نظام فکری انسان را نشان می دهد. پدیده های نوظهور را باید به عنوان فرصت با توجه به سواد رسانه و نگرش مثبت در نظر گرفت تا بتوان در مسیر رشد، پیشرفت کرد.

تاجیک اسماعیلی راهکار برخورد با این پدیده را حضور پررنگ و مثبت خانواده اعلام کرد و گفت: برای جلوگیری از آسیب های این موضوع باید «آموزش در خانواده» نقش محوری داشته باشد و خانواده باید احساس کند در آموزش بچه ها نقش محوری دارد در حالی که در جامعه ما این آموزش به آموزش و پرورش محول شده در حالیکه نقش پررنگی در این خصوص ندارد.

وی در پایان گفت: خانواده بنیاد عاطفی و هیجانی را در کودک شکل می دهد لذا باید قدرت تحلیل آسیب را داشته باشد تا بتواند تربیت کودک را باتوجه به امکانات بالقوه فضای مجازی پیش ببرد و این زمانی محقق می شود که خانواده آموزش های لازم را در این خصوص دیده باشد تا بتواند حضور مثبت در تربیت داشته باشد.

پایان خبر یوویک