انواع روکش ایمپلنت و زمان نصب آن

روکش‌های ایمپلنت از مواد مختلفی همچون سرامیک، فلز و زیرکونیوم ساخته می‌شوند که هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. علاوه بر جنس، این روکش‌ها به لحاظ نحوه اتصال هم به انواع مختلفی تقسیم‌بندی می‌شوند که انتخاب هر یک بستگی به تشخیص پزشک دارد.

روکش سرامیکی

این روکش‌ها نه‌تنها زیبا و طبیعی به نظر می‌رسند، بلکه به دلیل ساختار خاص خود، از استحکام بالایی برخوردارند و در برابر سایش و جویدن غذا مقاوم هستند. مهم‌ترین ویژگی‌ها و معایب این نوع از روکش‌ها به شرح زیر است:

• زیبایی بی‌نظیر: روکش‌های سرامیکی به دلیل عبور نور و شباهت ساختاری به دندان‌های طبیعی، ظاهری بسیار زیبا دارند. این نوع روکش‌ها به ویژه برای دندان‌های جلویی مناسب هستند و باعث ایجاد لبخندی جذاب می‌شوند.
• مقاومت بالا: برخلاف تصور عمومی، این روکش‌ها دارای استحکام کافی هستند، اما باید از برخوردهای شدید که ممکن است باعث لب پر شدن آن‌ها شود، محافظت کرد.
• سازگاری با لثه: جنس سرامیکی این روکش‌ها باعث می‌شود که لثه‌ها دچار حساسیت یا التهاب نشوند.
• معایب: قیمت بالای این روکش‌ها نسبت به سایر انواع مانند فلزی و PFM و احتمال لب پر شدن در اثر ضربه‌های شدید از معایب آن‌هاست.

روکش فلزی

این نوع روکش‌ها معمولاً برای دندان‌های آسیاب و دندان‌هایی که در دید نیستند مناسب هستند. ایمپلنت تیتانیومی در این دسته قرار می‌گیرد و به همین جهت، اطلاع از تفاوت ایمپلنت زیرکونیا و تیتانیومی بسیار مهم است. ویژگی‌ها و معایب این روکش‌ها به شرح زیر است:

• استحکام و طول عمر: روکش‌های فلزی از استحکام و مقاومت بالایی برخوردارند. این روکش‌ها برای دندان‌های عقبی که تحت فشار بیشتری قرار دارند بسیار مناسب هستند و عمر طولانی دارند.
• قیمت مناسب: این روکش‌ها معمولاً نسبت به سایر انواع مانند سرامیکی و زیرکونیوم قیمت کمتری دارند و بنابراین گزینه مناسبی برای افرادی است که به دنبال یک روش مقرون به صرفه برای جایگزینی دندان‌های خود هستند.
• معایب: ظاهری غیرطبیعی و شبیه به فلز دارند که ممکن است برای برخی افراد ناخواسته باشد و همچنین ممکن است موجب ایجاد حساسیت لثه در بعضی افراد شوند.

روکش زیرکونیوم

روکش‌های زیرکونیوم قابلیت استفاده برای ایمپلنت‌های دندان جلو و عقب را دارند و به دلیل بیو سازگاری خود، احتمال تحریک لثه را به حداقل می‌رسانند.

·      ترکیبی ایده‌آل

روکش‌های زیرکونیوم ترکیبی از فلز و سرامیک را ارائه می‌دهند و بنابراین مزایای هر دو نوع روکش را به طور همزمان در اختیار فرد قرار می‌دهند. این روکش‌ها علاوه بر زیبایی طبیعی، از استحکام بالایی نیز برخوردارند و برای افراد با حساسیت لثه‌ها مناسب‌تر هستند.

·      معایب

با وجود مزایای متعدد، روکش‌های زیرکونیوم از نظر قیمت نسبت به روکش‌های فلزی و PFM بالاتر هستند. همچنین، نیاز به تراش بیشتر دندان برای نصب این نوع روکش وجود دارد که ممکن است در برخی موارد برای بیماران ناخوشایند باشد.

روکش فلزی-سرامیکی PFM

این روکش‌ها شامل یک پایه فلزی هستند که با پرسلن پوشیده شده‌اند. از مزایای این روکش‌ها می‌توان به دوام و هزینه معقول آن‌ها اشاره کرد، هرچند که زیبایی آن‌ها به اندازه روکش‌های تمام سرامیکی طبیعی نیست. روکش‌های PFM از لحاظ استحکام و زیبایی در سطح قابل قبولی قرار دارند و قیمت آن‌ها نیز بین روکش‌های فلزی و سرامیکی است.

روکش طلا

روکش‌های طلا به دلیل ساختار مقاوم و زیست سازگاری بالایشان، یکی دیگر از گزینه‌های مطرح برای روکش ایمپلنت دندان به شمار می‌روند. با وجود دوام بالا و قابلیت حفاظت از دندان‌ها، این نوع روکش معمولاً به عنوان یکی از گران‌ترین انتخاب‌ها در بازار ایمپلنت محسوب می‌شود.

طریقه نصب روکش ایمپلنت

نصب روکش ایمپلنت یک فرآیند کلیدی در درمان‌های دندانپزشکی است که نیازمند دقت و تخصص است. این فرآیند معمولاً در دو جلسه انجام می‌شود که به شرح زیر است:

جلسه اول:

بررسی و آماده سازی: در این مرحله، دندانپزشک متخصص وضعیت لثه و پایه ایمپلنت را به دقت بررسی می‌کند تا اطمینان حاصل شود که شرایط مناسب برای نصب روکش وجود دارد.

بی حسی موضعی: به منظور ایجاد راحتی برای بیمار، دندانپزشک اقدام به تزریق بی‌حسی موضعی در ناحیه مورد نظر می‌نماید.

باز کردن محل ایمپلنت: در صورتی که هیلینگ (پانسمان موقتی) برای محافظت از پایه ایمپلنت وجود داشته باشد، دندانپزشک آن را باز می‌کند تا به پایه ایمپلنت دسترسی داشته باشد.

قرار دادن اباتمنت: اباتمنت، که رابط بین پایه ایمپلنت و روکش است، با توجه به نوع روکش و زاویه‌ای که ایمپلنت قرار دارد انتخاب و بر روی پایه ایمپلنت نصب می‌شود.

جلسه دوم:

بررسی و تنظیم: در این مرحله، دندانپزشک روکش ایمپلنت را مورد بررسی قرار می‌دهد و تناسب آن را با اباتمنت و دندان‌های مجاور ارزیابی می‌کند.

نصب روکش: روکش ایمپلنت به وسیله روش‌های مختلفی مانند سیمان یا پیچ بر روی اباتمنت نصب می‌شود. این مرحله حساس است و نیاز به تبحر بالا دارد.

بررسی: پس از نصب روکش، دندانپزشک تناسب و عملکرد آن را بررسی می‌کند تا از صحت نصب اطمینان حاصل نماید.

تنظیمات نهایی: در صورت نیاز، تنظیمات لازم انجام می‌شود تا روکش به طور کامل با دندان‌های مجاور و لثه بیمار هماهنگ شود و زیبایی و عملکرد مطلوبی را فراهم آورد.

نکات پایانی در مورد نصب روکش ایمپلنت

• عدم درد و خونریزی:نصب روکش ایمپلنت معمولاً بدون درد و خونریزی صورت می‌گیرد.
• نیاز به بخیه:در برخی موارد ممکن است نیاز به بخیه زدن لثه باشد.
• اجتناب از غذاهای سفت:پس از نصب روکش، از خوردن غذاهای سفت و جویدن زیاد خودداری کنید.
• رعایت بهداشت:بهداشت دهان و دندان پس از نصب روکش ایمپلنت بسیار مهم است.